در نظام پیاژه تحول روانی درچارچوب دونوع از کلی‌ترین کنش‌های   زیستی یعنی کنش سازش و سازمان تحقق می‌پذیرد که درطول حیات تغییرناپذیرند.   سازش روانشناختی عبارتست از ایجاد تعادل بین درون  سازی و برونسازی ، فرآیندی که موجب رهایی انسان از بی‌تعادلی و رسیدن به تعادل می شود . در اثر سازش سازمان روانی شکل میگیرد و این سازمان خود به سازش می انجامد (رابطه تعاملی و دوطرفه) .